Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΗΣ ΘΕΛΗΣΗΣ

Τήν Κυριακή (ἐργαζόμενος φυσικά) ἀκούγοντας ραδιόφωνο κάτι προσέλκυσε τήν προσοχή μου. Ἦταν μία ραδιοφωνική ἐκπομπή πού κάποια στιγμή ἀναφέρθηκε στήν συνδιάσκεψη τοῦ ΟΑΣΕ πού θά γίνει στήν Κέρκυρα τήν Κυριακή. Στό ἀποκορύφωμα τῆς ἐκπομπῆς ὁ ἐκφωνητής προανήγγειλε τήν τηλεφωνική ἐπικοινωνία μέ τόν Ἠλία Μαμαλάκη, ὁ ὁποῖος, ὅπως προλόγησε, ἔχει ἀναλάβει τήν εὐθύνη γιά τή σύσταση τοῦ ἐδεσματολογίου πού θά παράσχουμε στούς ὑπουργούς τῶν Ἐξωτερικῶν τῶν χωρῶν πού θά μᾶς ἐπισκεφθοῦν. Αἴφνης ἀκούω τήν φωνή τοῦ πάντα ὀρεξάτου κύριου Μαμαλάκη νά ξεδιπλώνει περήφανος τήν κλίμακα τῶν παρατιθέντων πιάτων ὅπως ὁρίζουν οἱ γαστρονομικοί κανόνες σέ συνδυασμό μέ τό πρωτόκολλο πού ἰσχύει σέ τέτοιες ἐκδηλώσεις. Ἀπό παθητικός ἀκροατής κάνω στροφή 180 μοιρῶν καί μαγνητίζομαι κοντά στό ἠχεῖο τοῦ ραδιοφώνου. Ὁ δαίμων ὅμως τῆς κουζίνας εἶναι ὁ πιό πονηρός ἀπό ὅλους, ἀποσπώντας ἕνα μεγάλο μέρος τῆς ἀκρόασής μου. Τελικά, ξεπερνώντας τόν ἑαυτό μου, ἀποκτῶ ἐκεῖνο τό ὁποῖο -μισοακούγοντάς τo- ἀνέσυρε κάποιες ἐντυπώσεις ἀπό τήν βαθιά τους κατοικία: τό μενού τῆς τελετῆς.

Διαβάζω: Κατά τήν ὑποδοχή

1. "Μικρό καναπέ μέ βούτυρο λιαστῆς ντομάτας μέ ρολό γαύρου μαρινάτου καί ἕνα κουμπί κάππαρης."

Εἰκόνες τῶν Κυκλάδων ἀναδύονται. Τό ἄνυδρo τοῦ τοπίου μετουσιώνεται σέ εὔπλαστο μεῖγμα ἀπό ἔντονη ἡλιοφάνεια γιά νά ὑποδεχτεῖ τόν ἀγαπημένο οὐζομεζέ σέ κοχλιοειδῆ μορφή βραβευμένο μέ ἕνα κουμπί (τί τρομερή εὐστοχία!) κάππαρης... ἀπό τήν ποδιά τῆς παπαδιᾶς στόν Ρούκουνα τῆς Ἀνάφης.

2."Μικρό καναπέ μέ φάβα μέ καραμελωμένο κρεμμύδι καί αὐγοτάραχο Μεσολογγίου"

Ἀνοιχτόκαρδη πρόσκληση φιλοξενίας. Βουτᾶμε στήν παιδική μας ἠλικία καί ἀνοίγουμε τό ψυγεῖο τῆς γιαγιᾶς γιά νά βγάλουμε τό μπόλ μέ τήν φάβα νά προσφέρουμε στούς καλεσμένους, ἐνῶ κατακλύζει τό δωμάτιο γλυκιά μυρωδιά τοῦ κρεμμυδιοῦ πού τσιγαρίζεται στό γκάζι. Στήν μέση τοῦ τραπεζιοῦ βέβαια θά τρατάρουμε τόν ἐκλεκτότερο μεζέ, πού σπάνια ἔχουμε στό σπίτι, τό αὐγοτάραχο Μεσολογγίου.

3. "Παραδοσιακό πουγκί ἀπό φύλλο μέ φέτα Μακεδονίας ἀρωματισμένο μέ φρέσκο δυόσμο καί παρθένο ἐλαιόλαδο Κρήτης."

Προσδοκία τῆς εὐχάριστης ἔκπληξης. Τά δῶρα εἶναι συνήθως σέ τυλιγμένα κουτιά. Ὅταν μᾶς τά προσφέρουν, πρίν τά ἀνοίξουμε, ἀναρωτιόμαστε πόσο θά μᾶς χαροποιήσει τό περιεχόμενο. Νιώθουμε ἕνα σφίξιμο. Τό ἀνοίγουμε καί χαμογελᾶμε. " Μᾶλλον μέ ξέρει" σκεφτόμαστε.

ΔΕΙΠΝΟ ΚΑΘΙΣΤΟ

1. ''Φιλέτο σφυρίδας σχάρας μέ σταμναγκάθι σωτέ μέ λαδολέμονο"

¨Με λαδολέμονο;" Θά ἀναρωτιόντουσταν μέ μία φωνή σέ παραμύθι οἱ μακρινές ξαδέλφες ἀπό τήν Ἑσπερία Ταρτάρ καί Ρεμουλάντ. Γιά νά τούς ἀπαντηθεῖ ὅτι σέ αὐτόν τόν μουσικό ρυθμό μετά τίς ὑψηλές νότες: φίλ, σφύδ, σχά, μνά, θί, φρόνιμο εἶναι νά ἔρθει ὁ γλυκός ἦχος τοῦ λαδολέμονου.

2."Ρολό ἀπό ἀρνίσιο παϊδάκι ψημένο στό φοῦρνο μέ μεῖγμα βοτάνων. Συνοδεύεται ἀπό πουρέ πατάτας μέ παρθένο ἐλαιόλαδο Καλαμάτας ἀρωματισμένο μέ μαραθόσπορο καί ἀπό πουρέ καπνιστῆς μελιτζάνας."

Τήν μάχη τοῦ εὐγενοῦς ἐντυπωσιασμοῦ τήν κερδίζεις ὅταν σέ θυμοῦνται. Καί ἐπειδή ἡ ὄσφρηση εἶναι ἡ αἴσθηση τῆς μνήμης , ἐπιστρατεύονται τά ἀρώματα τοῦ τόπου καί οἱ ἐμποτισμένες ἐδῶ καί γενιές τεχνικές , ἔνθεν κακείθεν τῶν δύο θαλασσῶν μας, πρός εὐόδωση τοῦ σκοποῦ.

Ἀκολουθεῖ παραδοσιακό μπακάλικο:

ἐλαιόλαδο μέ δενδρολίβανο, πάστα ἐλιᾶς μέ θυμάρι, καταΐφι, παγωτό καϊμάκι, γλυκό βύσσινο, χαμομήλι, λουϊζα, ἄρτοι, κούμ-κουάτ, ἀμυγδαλωτά, λουκούμια, μουστοκούλουρα, τζιτζιμπίρα. Ὑπάρχουν σώφρονες ἐπιλογές κρασιῶν καί σούπα ξινοῦ τραχανά.

Λένε ὅτι ὁ ἄνθρωπος χαίρεται μέ μικρά πράγματα. Βέβαια πολλές φορές τά πράγματα δέν εἶναι μικρά, ἀλλά ἐμεῖς δέν εἴμαστε στήν κατάλληλη "φάση" γιά νά τά ἐκτιμήσουμε. Ἔτσι κάποια στιγμή μπορεῖ νά ἀκούσεις κάτι πού μπορεῖ νά σέ ἀφορᾶ καί κοιτάζοντάς το νά σκεφτεῖς φωναχτά: "κάτι γίνεται".

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ